Ta akwarela powstała nagle, spontanicznie jest szkicem chwili. To był człowiek opowiadający niekończące się historie. Właściwie każda sytuacja mogła być dla niego bodźcem do opowiadania. Były to opowieści na pozór prawdziwe. W rzeczywistości był to konglomerat zdarzeń prawdziwych i fikcyjnych, cała plejada zmyślonych historii. Cechowała go piękna prostota w obyciu i obcowaniu z ludźmi i ze światem zwierząt oraz roślin. Jak się na niego patrzyło, to miało się wrażenie, że znalazł on miejsce i sposób na szczęście. Umierał spokojnie, tak jakby przechodził z jednej opowieści do drugiej, a robił to zawsze niezwykle płynnie.