Ludziom się wydaje, że zawsze mają choćby  uchylone drzwi i w razie czego zdołają  zawrócić i skorygować swoje dotychczasowe życie. Tu na płótnie, na obrazie wydaje się , że postać, którą widzimy w każdej chwili jest w stanie się cofnąć , zawrócić , przebiec ten klasztorny korytarz i dopaść to światło, które widzimy. Naprawdę nie jest to możliwe. To nasze naiwne myślenie, którym raczymy się przez całe życie. Popsute zostało definitywnie zniszczone. Nie będziemy mieć drugiej szansy. Nigdy nic nie można naprawić i nigdy niczego nie można nadrobić…