Ten obraz to przykład, że ludzie z pozoru wykluczeni mogą być inspiracja artystyczną. Ten człowiek siedział na dworcu kolejowym na ostatniej ławce. Ubrany był w strój przypominający czasy sprzed kilkuset lat. To opakowanie znalazł lub dostał, ale nosił je tak, jakby zawsze do niego należało. Świadczyła o tym naturalność z jaką się poruszał. Zobaczyłem człowieka, który przeniósł się w czasie, z dawnej epoki do współczesności i nie rozumiał co się właściwie stało.