Siedział na ławeczce. Całe jego ubranie było bardzo brudne i obszarpane. Twarz była prawie niewidoczna, tak czarna, brudna, aż niezauważalna. Jak siedział na ławce nie można było zauważyć rysów jego twarzy, jakby chciał ją zamazać. Nagle wstał i ciężko poruszając nogami podszedł do grupy angielskich turystów, którzy wyraźnie czegoś szukali i czuli się zdezorientowani. Płynną angielszczyzną przemówił do nich, rozwiewając ich wątpliwości, wprowadzając w osłupienie przechodzących obok turystów. Jak widać oparty na pobieżnej obserwacji osąd jest najczęściej fałszywy .