Człowiek szarzeje, staje się swoim własnym cieniem. To niestety reguła, lecz i od niej zdarzają się wspaniałe wyjątki. Np. ci co tworzą, co nawet na stare lata poszukują. Jest to możliwe gdyż proces twórczy daje więcej satysfakcji z istnienia niż przynosi stresu konstatacja zbliżającego się końca. Ten kto kocha sam proces twórczy, jego nieprzewidywalność, tajemnicę, jest w stanie pokonać strach przed śmiercią i typowy dla schyłku życia marazm.