Patrząc na wszystko co minęło z perspektywy końca naszego indywidualnego świata, widzimy rzeczywistość wykoślawionego świata, przenikają się wzajemnie kształty, barwy , idee, widzimy gęstą zupę, w której od czasu do czasu uwypukla się jakiś kształt, postać, myśl. Wszystko razem tworzy absurd, który niektórzy chcą kontynuować nawet po śmierci.